Het idee om groepsverslagen te maken heeft komt voort uit de gezamenlijke wens een van onze trouwe bezoekers te blijven informeren omdat een ernstige ziekte hem thuis houdt.
Ik heb hier dus tijd voor gemaakt. Eens kijken of dat een beetje wil lukken. Omdat één van de groepsregels is, dat we naar buiten toe anoniem zijn, worden de groepsleden met opeenvolgende letters van het alfabet benoemd:

We zitten met negen mensen rond de tafel; 1 vrouw en 8 mannen incluis een boomlange nieuweling met een interessante bijbelse naam: oude testament, boek Daniel – heb ik net opgezocht en vind het waarachtig in 1:7, i.e. een van de Judeeers. Kan ik meteen melden dat de nieuweling via het telefonisch informatie nummer de weg naar de groep heeft gevonden – na eerdere verslavingen zegt hij nu ‘hooked’ te zijn aan de coke – ziet er overigens absoluut niet onderkomen of verloederd uit – behoorlijk coherent – bescheiden en misschien zelfs aardig – zou leuk zijn als ie een beetje blijft, denk ik vanuit ervaring…

Desgevraagd denken we allemaal na over een mogelijk onderwerp. Vrij snel doet A. een voorstel. Heeft kennelijk tevoren e.e.a. overwogen. Hij gebruikt de tijd voorafgaand aan de groep duidelijk op een actieve manier. Bereidt zich voor. Dan zijn het ook nooit ‘zomaar’ onderwerpen. Zo ook nu weer; hij zegt zo ongeveer:

‘ik heb nagedacht over het groepsgesprek als zodanig – hoe zou je dat eigenlijk kunnen benoemen – is er sprake van monologen – zijn het gedachtenwisselingen – zijn het biechten, hebben wij invloed op elkaar en zo ja, hoe dan wel – of is het meer een oefening om niettemin je eigen onafhankelijkheid te bewaren of misschien juist wel extra vast te houden, in ieder geval te toetsen aan de andere tafelgenoten. Duidelijk is wel, dat er ruimte is om een eigen mening te ontwikkelen, waarbij je niet wordt gecorrigeerd door anderen en ik zelf pas zicht kreeg op een werkelijke oplossing toen ik van mezelf mocht stoppen met vechten en vervolgens in alle rust leerde wel naar die anderen te kunnen luisteren.
Ik vraag me af hoe anderen dit alles ‘ervaren?’

Iedereen blijkt dit onderwerp graag te kiezen.

Naast A zit B en deze start de gespreksronde:
Hij vertelt over zijn ervaring bij het geven van voorlichting binnen enkele klinieken, waar hij regelmatig aan deelneemt. Waar hijzelf trouwens ook de kunst van het luisteren heeft ontdekt. Omdat het natuurlijk telkens weer de vraag blijft wat mensen van elkaar niet alleen willen, maar vooral ook kunnen aanhoren, begrijpen en tenslotte onthouden teneinde er later zelf ook nog eens iets aan te hebben. Daarnaast lijkt ook de conditie van de luisteraar een belangrijke factor bij de communicatie. Mijn eigen ervaring, zegt B., is dat ik eerst moest leren inzien en integreren dat ik ‘gewoon’ helemaal moest stoppen, eerst met roken en later met drank – en dat dat gevecht heel gewoon doorgaat: voor mij is dat de enige oplossing en dat vereist een permanente attentie, die ook voortdurend moet worden onderhouden.
C. prijst zich gelukkig dat hij geen dramatische beslissingen ten aanzien van roken hoeft te nemen omdat hij gewoon niet rookt. ‘Ik heb immers al mijn handen vol aan mijn drankprobleem. Het ‘vechten tegen’ ligt niet in mijn aard – in het algemeen – ik zie meer brood in andere formules – die probeer ik te ontwikkelen en ik geloof soms dat ik aardig op weg ben zonder stijf van de spanning te staan. Eerlijk gezegd ervaar ik de groep wel als een alleszins redelijke plek om mijn houding telkens weer te kunnen toetsen, vooral ook omdat je hier hardop kunt zeggen wat je voelt opkomen zonder daarover te worden aangevallen – bovendien luister ik graag naar mensen die soms al veel langer dan ikzelf met dit bijltje hakken en die erin slagen gezond op de been te blijven.
D.: ik kom hier graag – ik probeer met al mijn kwalen op de been te blijven en durf verder geen grote plannen te maken. Wel vind ik het hier bijzonder omdat ik niet word aangevallen, rustig kan luisteren en me veilig voel.
E.: ik word hier volkomen vrij gelaten en juist daardoor heb ik leren luisteren op zo’n manier dat ik er wat mee kan doen. Dat is zeer nieuw in mijn leventje. Ik heb namelijk erg veel dingen en mensen meegemaakt waar dat volkomen anders lag. En met mijn aard ga je dan daar pal tegen in. En daar komen brokken van. Ergo: ik heb al heel veel geleerd, namelijk hoe het niet moet. En nu ik de groep meemaak leer ik hoe ‘t wel kan. En ik geloof dat dat een grote vooruitgang in m’n leventje oplevert. Dat wil helemaal niet zeggen dat alles nu opeens van een leien dakje gaat – maar ik heb wel veel vertrouwen in de richting waarin ik terecht ben gekomen – ik ben hard aan het leren.
F.: ik heb vooral geleerd van mensen, die niet leven vanuit een verbod of dwang of zelf kwellende formules als ‘gij zult niet…’ – en ben heel gewoon aangestoken, indertijd, door makkers, die absoluut bevrijd konden ademhalen – die gewoon blij waren, die nooit en te nimmer zichzelf beklaagden – nee, gewoon zichzelf ‘spekkopers’ noemden, omdat ze een totaal nieuwe manier van leven en bestaan hadden ontdekt, waardoor het plaatje opeens een gouden randje had gekregen – mensen die zichzelf beschouwden als winnaars van de hoofdprijs in de grote loterij van het leven – dan is er ook geen sprake van een opgeheven vingertje – daarin zit ‘m nou precies de ‘kneep’, waardoor het zogenaamde ‘tekort’ wordt omgetoverd tot een absoluut vreugdevol avontuur.
G.: rapporteert dat hij nu al een behoorlijk aantal jaren naar de groep komt en hem vooral opvalt dat de mensen wezenlijk in elkaar zijn geinteresseerd. En dat hij dat in het contact met andere mensen in het algemeen weinig tegenkomt. Daarmee ervaart hij ook meteen de gezamenlijke kracht en die vindt hij van grote waarde; hij noemt het ‘een kwestie van kameraadschap’.
H.: vertelt dat hij in zijn gevoel eigenlijk pas kort bij de groep komt, maar ook dat het hem goed bevalt, vooral vanwege de grote mate van werkelijke ruimte die hij ervaart plus de afwezigheid van manipulatie. ‘Daardoor ontwikkel ik een grotere bereidheid om werkelijk nieuwe dingen in mijn bestaan te gaan ondernemen en onderneem ik die zelfs – kortom, er zijn bij mij dingen aan het verschuiven en dat voelt goed!’
I.: vertelt over de factoren die voor hem invloed hebben op zijn gevoel – niet alleen dingen die mensen zeggen – ook de letterlijke ruimte waarin zij zijn – alles speelt een rol – heeft invloed – bepaalt in hoeverre je naar elkaar kunt en wilt luisteren, nog afgezien van de woorden die worden gezegd. Zo bijvoorbeeld is de ruimte van de groep thans volstrekt anders dan vroeger in het vorige schoolgebouw. Al dat soort factoren hebben invloed. Zelfs al zouden de woorden dezelfde zijn, dan nog kunnen de effecten verschillen vanwege die overige variabele factoren. Kortom, zegt hij, het effect van woorden en gedachten is onderhevig aan misschien wel veel meer invalshoeken dan wij ons bewust zijn – en wellicht is dat wel een goede reden om heel gewoon door te gaan op de weg die wij al zo lang gaan, al was ‘t maar alleen omdat de kans dan toeneemt dat je per saldo precies op een toevallige wijze de meest gelukkige formule zult ervaren…..kortom, gewoon dus volgende week weer terugkomen.
A.: dankt voor ieders inbreng. F.: Dankt A voor het onderwerp, verzoekt eenieder enig geld in de groepspot te deponeren, wenst hen een gezonde week toe en sluit de bijeenkomst om 21.30 uur.